Hey, ook als je niet finisht mag er verslagske geschreven worden. Efkes alles laten bezinken en dan kom ik bij hetvolgende uit : Een kleine maand terug eerste keer last van de heup na lange loop, niks aan de hand dacht ik, na 25 km lopen kan da al is gebeuren. Maar de pijn kwam altijd vroeger en vroeger. Het verdict: ontstoken pees, laatste week nog vanalle oplapmiddeltjes geprobeerd, maar eigelijk wist ik na de eerste 15 lopen dat finishen lastig zou worden. Deze eerste loop werd ik het al gewaar, maar traag of snel lopen maakt nie uit qua pijn, dus direct de gas open. Met ne man of 5 beginnen fietsen en ook dit ging echt goed. Er vielen er wa af en er kwamen er wa bij, maar ik verloor geen positie, integendeel. Benen voelden echt nog super opt einde van fietsen, da voel je als je die bergjes oprijdt. Rap gewisseld en direct ne pijnstiller binnen en vrij goei tempo kunnen aanhouden maar al na een 5tal km begon de pijn er echt door te komen. Daar kwamen dan nog eens serieuze krampen in den buik bij en na ne sanitaire stop begon ik me vragen te stellen of dit nog wel de moeite was om verder te doen. Zodat ik het na 10 km voor bekeken hield. Echt wel zuur als je op de 10de plek hangt op die moment, zeker als je weet dat de 2de loop normaal mijn sterkste onderdeel is en nog wa plaatsen goed maak. Maar ja, da hoort bij de sport zeker, ik mag in da opzicht eigelijk nie klagen. Na de eerste ontgoocheling tamelijk rap de knop omgedraaid en content met de wetenschap dat een top 10 plaats nog altijd mogelijk is in deze wedstrijd. Weer tof dat de BIR hooligans de organisatie hunnen omzet kwamen verdubbelen, maar speciale dank voor de Fleer ( en chronowim). Nu paar weken rust, maar ben toch ook weeral de uitdagingen voor 2017 aant plannen. Tot ergens aan nen toog de komende weken, schol.
Hey, ook als je niet finisht mag er verslagske geschreven worden. Efkes alles laten bezinken en dan kom ik bij hetvolgende uit :
BeantwoordenVerwijderenEen kleine maand terug eerste keer last van de heup na lange loop, niks aan de hand dacht ik, na 25 km lopen kan da al is gebeuren. Maar de pijn kwam altijd vroeger en vroeger. Het verdict: ontstoken pees, laatste week nog vanalle oplapmiddeltjes geprobeerd, maar eigelijk wist ik na de eerste 15 lopen dat finishen lastig zou worden. Deze eerste loop werd ik het al gewaar, maar traag of snel lopen maakt nie uit qua pijn, dus direct de gas open. Met ne man of 5 beginnen fietsen en ook dit ging echt goed. Er vielen er wa af en er kwamen er wa bij, maar ik verloor geen positie, integendeel. Benen voelden echt nog super opt einde van fietsen, da voel je als je die bergjes oprijdt. Rap gewisseld en direct ne pijnstiller binnen en vrij goei tempo kunnen aanhouden maar al na een 5tal km begon de pijn er echt door te komen. Daar kwamen dan nog eens serieuze krampen in den buik bij en na ne sanitaire stop begon ik me vragen te stellen of dit nog wel de moeite was om verder te doen. Zodat ik het na 10 km voor bekeken hield. Echt wel zuur als je op de 10de plek hangt op die moment, zeker als je weet dat de 2de loop normaal mijn sterkste onderdeel is en nog wa plaatsen goed maak. Maar ja, da hoort bij de sport zeker, ik mag in da opzicht eigelijk nie klagen. Na de eerste ontgoocheling tamelijk rap de knop omgedraaid en content met de wetenschap dat een top 10 plaats nog altijd mogelijk is in deze wedstrijd. Weer tof dat de BIR hooligans de organisatie hunnen omzet kwamen verdubbelen, maar speciale dank voor de Fleer ( en chronowim). Nu paar weken rust, maar ben toch ook weeral de uitdagingen voor 2017 aant plannen. Tot ergens aan nen toog de komende weken, schol.
Toch nog sterk Steven! Veel beterschap en snelle revalidatie alvast!
BeantwoordenVerwijderen