Van de winter nog maar eens een strategisch plan bedacht om bezig te blijven en de kilo's wat onder controle te houden. Dus een wedstrijd gezocht in het begin van het seizoen, Bilzen dus. Wegens zijn speciale format van 1000 zwemmen, 100 fietsen en 10 lopen sprak me dat wel aan. Voor mij was dit de tweede langste wedstrijd ooit, dus daar zouden we toch wat voor moeten trainen. Mijn tijdsdoel werd ook gesteld: sneller zijn dan Joris in 2014 (zijn eerste triatlon).
In de winter gevallen met de MB waardoor de voorbereiding wat in het water viel door knieproblemen. Een eerste inspanningstest een week of zes geleden vertelde me wat ze altijd vertellen: niet goed... Trainingstempo dan maar wat opgedreven en dus zonder al te grote verwachtingen afgezakt naar Bilzen. Zeker omdat twee weken voor de wedstrijd de knie terug opspeelde en we dus amper gelopen hadden.
De dag zelf dan. Samen met Bert A naar daar getuft en onderweg uitgebreid de tactiek besproken. De mijne was duidelijk: rustig aan en met een goed gevoel vooral proberen aan te komen. Bij last van de knie had ik me voorgenomen op te geven om de rest van het seizoen wat te vrijwaren. Rustig gezwommen in het pak en geen schoolslagzwemmers te zien in de buurt. Das al goe, want dat is ooit anders geweest. Ik had graag onder de 20min gezwommen dus mijnen tijd van 21.45 sloeg wat tegen. Nadien heb ik wel van de Fleer gehoord dat het zwemmen ruim 100 m langer was, dus dat valt dan weeral mee.
Rustig naar de fiets gewandeld (knie niet belasten), rustig gewisseld en gestart voor de 100 km tijdrijden. Benen voelden super aan en op geen enkel moment deden ze zeer. Hartslag goed onder controle kunnen houden. Onderweg kruist ik Bert wel eens, maar inhalen zat er niet in. Na ne kilometer of 50 begint de pijn te komen, maar dan in de rug en nek. Precies toch wa meer met de TT moeten trainen of hem eens laten afstellen. DE laatste 10 km zijn niet meer te houden, meer rechtop gezeten dan wat anders en ook aan den onderkant ligt het ondertussen open (pijnlijk...).De kelemetrik gaf 34.9 aan, daar was ik content mee, zeker gezien de toch wel strakke wind. Bij aankomst terug naar de wissel gewandeld om dan op mijn gat te moeten gaan zitten om de loopschoenen aan te doen. Ik kon gewoon niet meer krom.
Tijdens het lopen was is dan ook vooral bezig met pijn in nek, schouders en rug en minder met het loopritme, ademhaling etc. Maar soit, al bij al content aangekomen, wetende dat ik nog veel progressie kan maken. Ook content met mjnen tijd, want ruim 19 seconden sneller dan Joris, dus dat doel was ook weeral binnen.
En hop naar de volgende. 5.6 km tijdrijden in het wiel van de Jef! Die eerste punten zijn alvast binnen.
Van de winter nog maar eens een strategisch plan bedacht om bezig te blijven en de kilo's wat onder controle te houden. Dus een wedstrijd gezocht in het begin van het seizoen, Bilzen dus. Wegens zijn speciale format van 1000 zwemmen, 100 fietsen en 10 lopen sprak me dat wel aan. Voor mij was dit de tweede langste wedstrijd ooit, dus daar zouden we toch wat voor moeten trainen. Mijn tijdsdoel werd ook gesteld: sneller zijn dan Joris in 2014 (zijn eerste triatlon).
BeantwoordenVerwijderenIn de winter gevallen met de MB waardoor de voorbereiding wat in het water viel door knieproblemen. Een eerste inspanningstest een week of zes geleden vertelde me wat ze altijd vertellen: niet goed... Trainingstempo dan maar wat opgedreven en dus zonder al te grote verwachtingen afgezakt naar Bilzen. Zeker omdat twee weken voor de wedstrijd de knie terug opspeelde en we dus amper gelopen hadden.
De dag zelf dan. Samen met Bert A naar daar getuft en onderweg uitgebreid de tactiek besproken. De mijne was duidelijk: rustig aan en met een goed gevoel vooral proberen aan te komen. Bij last van de knie had ik me voorgenomen op te geven om de rest van het seizoen wat te vrijwaren. Rustig gezwommen in het pak en geen schoolslagzwemmers te zien in de buurt. Das al goe, want dat is ooit anders geweest. Ik had graag onder de 20min gezwommen dus mijnen tijd van 21.45 sloeg wat tegen. Nadien heb ik wel van de Fleer gehoord dat het zwemmen ruim 100 m langer was, dus dat valt dan weeral mee.
Rustig naar de fiets gewandeld (knie niet belasten), rustig gewisseld en gestart voor de 100 km tijdrijden. Benen voelden super aan en op geen enkel moment deden ze zeer. Hartslag goed onder controle kunnen houden. Onderweg kruist ik Bert wel eens, maar inhalen zat er niet in. Na ne kilometer of 50 begint de pijn te komen, maar dan in de rug en nek. Precies toch wa meer met de TT moeten trainen of hem eens laten afstellen. DE laatste 10 km zijn niet meer te houden, meer rechtop gezeten dan wat anders en ook aan den onderkant ligt het ondertussen open (pijnlijk...).De kelemetrik gaf 34.9 aan, daar was ik content mee, zeker gezien de toch wel strakke wind. Bij aankomst terug naar de wissel gewandeld om dan op mijn gat te moeten gaan zitten om de loopschoenen aan te doen. Ik kon gewoon niet meer krom.
Tijdens het lopen was is dan ook vooral bezig met pijn in nek, schouders en rug en minder met het loopritme, ademhaling etc. Maar soit, al bij al content aangekomen, wetende dat ik nog veel progressie kan maken. Ook content met mjnen tijd, want ruim 19 seconden sneller dan Joris, dus dat doel was ook weeral binnen.
En hop naar de volgende. 5.6 km tijdrijden in het wiel van de Jef! Die eerste punten zijn alvast binnen.
Wim