Het moest er eens van komen en in een impulsieve bui gekozen voor Nice. Dit gaat waarschijnlijk niet iets zijn voor alle jaren dus mocht het wel ne speciale en ne zware zijn. Ook de inschrijving van bijna 600 € is er eigelijk los over, maar ja, een hobby mag iets kosten hé. Opt gemakske me de mobilhome naar ginder met op tijd ne stop om rug en beentjes te strekken. Gekozen om geen payage en route de soleil te nemen zodat we nog iets zien van het mooie Frankrijk, wat dan weer wel tot gevolg heeft dat je er bijna 2 dagen over doet en je opt einde de alpen over moet. Aangekomen in het mondaine Nice waar al direct duidelijk wordt dat plaatske voor mobilhome te zetten nie evident is. Uiteindelijk geholpen door vriendelijke IM medewerker die me de enige parking in Nice toont waar mobilhomes op kunnen, oef. Zaterdag beetje relaxen, nummers afhalen en fiets binnendoen en eten en drinken en eten en drinken. Ook al eens de zee ingedoken om zeewater en golfslag gewoon te worden, al bij al best aangenaam. Ik slaap altijd heel goed in mobilhomebed, maar nu was het toch echt wel nen bakoven en duurde het toch lang eer ik weg was. Rond 4 er terug uit om opnieuw te beginnen eten en drinken, gewoon zoveel mogelijk koolhydraatjes binnen krijgen. Bandjes op druk brengen, WCke doen, wetsuit aan en naar het strand, shit toch rap effe terug voor nog een WCke ... Maakt nie uit want ik ga toch helemaal achteraan staan in het laatste vak van + 1'20. Nog effe ingetogen moment ivm aanslagen van vorig jaar en het volkslied (dat in Frankrijk net iets gekender is als bij ons). En dan worden de beesten losgelaten in de zee, wat al bij al nog meevalt omdat er met 'rolling start' gewerkt wordt en zo je tussen zwemmers van je eigen tempo zit. Ik kan kort zijn over dit onderdeel, het zeezwemmen valt goed mee, enkel men bril die constant aandampt en ik geen steek meer zie. Vooral wannneer we terug landwaarts zwemmen met de lage zon moet ik geregeld stoppen om deze uit te spoelen. Rond de verwachtte tijd van 1'25 terug opt land. OK, nu kan de inhaal race beginnen, wind in de rug op de promenade en met matige hartslag toch serieus volk beginnen inhalen. OK, ik kan dan niet zwemmen, maar er zijn er toch veel die echt nie kunnen fietsen ze, na 25 km eerste (steile) klimmetje en daar zijn er al aant stappen ? Bergaf is het al helemaal een geslalom wat het gevaarlijker maakt dan nodig eigelijk. Niet overmoedig worden en hartslag in de gaten houden en eten en drinken. Alles loopt zoals gepland en het is echt genieten nu, tot achtershifter beslist om naar den 11 te schakelen ? Mechanisme is losgekomen en blijft niet in z'n stand staan zodat deze steeds terugveert naar grootste versnelling. Gelukkig was het meeste klimwerk gebeurt, en moest er kleiner getrapt worden moest ik het hendeltje vasthouden. OK, uitgereden in 53/11 of 39/11 en fietske terug aan den haak gehangen, kousen aan en m'n beste onderdeel begonnen. Amai, da gaat hier vlot, eerste kms rond de 4'20 zonder problemen. Het eten en drinken gaat echter al nie meer zo vlot en het enige ik nog binnenkrijg is cola en water. Eerste rondje van 10 gedaan en dan werd er al eens gestopt om te drinken, en ik merkte dat ik steeds meer uitkeek naar de bevoorradingen (om effe te stoppen wss). Gevolg het looptempo zakt en de stoppen worden langer en langer. Het heeft nog weinig met lopen te maken en ook onder de douches werd al eens gepauzeerd om af te koelen. Mezelf echt wel tegengekomen bij momenten en op karakter aan de laatste toer begonnen. Hier speelt het mentale aspect van de triatlon want als ik aan het bord van de 40 passeer kan ik terug 'tempo' lopen en ben ik kwaad op mezelf dat ik zo getaffeld heb. Eindelijk de afslag finish genomen en wat er dan door je lichaam giert valt nie te beschrijven. Adrenaline, emoties, euforie, gewoon zo high als een krab de finish over ...
Het moest er eens van komen en in een impulsieve bui gekozen voor Nice. Dit gaat waarschijnlijk niet iets zijn voor alle jaren dus mocht het wel ne speciale en ne zware zijn. Ook de inschrijving van bijna 600 € is er eigelijk los over, maar ja, een hobby mag iets kosten hé. Opt gemakske me de mobilhome naar ginder met op tijd ne stop om rug en beentjes te strekken. Gekozen om geen payage en route de soleil te nemen zodat we nog iets zien van het mooie Frankrijk, wat dan weer wel tot gevolg heeft dat je er bijna 2 dagen over doet en je opt einde de alpen over moet. Aangekomen in het mondaine Nice waar al direct duidelijk wordt dat plaatske voor mobilhome te zetten nie evident is. Uiteindelijk geholpen door vriendelijke IM medewerker die me de enige parking in Nice toont waar mobilhomes op kunnen, oef. Zaterdag beetje relaxen, nummers afhalen en fiets binnendoen en eten en drinken en eten en drinken. Ook al eens de zee ingedoken om zeewater en golfslag gewoon te worden, al bij al best aangenaam. Ik slaap altijd heel goed in mobilhomebed, maar nu was het toch echt wel nen bakoven en duurde het toch lang eer ik weg was. Rond 4 er terug uit om opnieuw te beginnen eten en drinken, gewoon zoveel mogelijk koolhydraatjes binnen krijgen. Bandjes op druk brengen, WCke doen, wetsuit aan en naar het strand, shit toch rap effe terug voor nog een WCke ... Maakt nie uit want ik ga toch helemaal achteraan staan in het laatste vak van + 1'20. Nog effe ingetogen moment ivm aanslagen van vorig jaar en het volkslied (dat in Frankrijk net iets gekender is als bij ons). En dan worden de beesten losgelaten in de zee, wat al bij al nog meevalt omdat er met 'rolling start' gewerkt wordt en zo je tussen zwemmers van je eigen tempo zit. Ik kan kort zijn over dit onderdeel, het zeezwemmen valt goed mee, enkel men bril die constant aandampt en ik geen steek meer zie. Vooral wannneer we terug landwaarts zwemmen met de lage zon moet ik geregeld stoppen om deze uit te spoelen. Rond de verwachtte tijd van 1'25 terug opt land. OK, nu kan de inhaal race beginnen, wind in de rug op de promenade en met matige hartslag toch serieus volk beginnen inhalen. OK, ik kan dan niet zwemmen, maar er zijn er toch veel die echt nie kunnen fietsen ze, na 25 km eerste (steile) klimmetje en daar zijn er al aant stappen ? Bergaf is het al helemaal een geslalom wat het gevaarlijker maakt dan nodig eigelijk. Niet overmoedig worden en hartslag in de gaten houden en eten en drinken. Alles loopt zoals gepland en het is echt genieten nu, tot achtershifter beslist om naar den 11 te schakelen ? Mechanisme is losgekomen en blijft niet in z'n stand staan zodat deze steeds terugveert naar grootste versnelling. Gelukkig was het meeste klimwerk gebeurt, en moest er kleiner getrapt worden moest ik het hendeltje vasthouden. OK, uitgereden in 53/11 of 39/11 en fietske terug aan den haak gehangen, kousen aan en m'n beste onderdeel begonnen. Amai, da gaat hier vlot, eerste kms rond de 4'20 zonder problemen. Het eten en drinken gaat echter al nie meer zo vlot en het enige ik nog binnenkrijg is cola en water. Eerste rondje van 10 gedaan en dan werd er al eens gestopt om te drinken, en ik merkte dat ik steeds meer uitkeek naar de bevoorradingen (om effe te stoppen wss). Gevolg het looptempo zakt en de stoppen worden langer en langer. Het heeft nog weinig met lopen te maken en ook onder de douches werd al eens gepauzeerd om af te koelen. Mezelf echt wel tegengekomen bij momenten en op karakter aan de laatste toer begonnen. Hier speelt het mentale aspect van de triatlon want als ik aan het bord van de 40 passeer kan ik terug 'tempo' lopen en ben ik kwaad op mezelf dat ik zo getaffeld heb. Eindelijk de afslag finish genomen en wat er dan door je lichaam giert valt nie te beschrijven. Adrenaline, emoties, euforie, gewoon zo high als een krab de finish over ...
BeantwoordenVerwijderenOngelooflijk sterk Steven. Zo ne volledige triathlon is toch ni meer menselijk denk ik...
BeantwoordenVerwijderen