Laat ik beginnen met enkele zaken te verduidelijken ivm de uitslag: je had 3 categorien die starten, nl de Elites of "profs", de ITU categorie (weet eigelijk nie precies hoe deze te omschrijven, maar ze droegen wel allemaal een nationaal trisuit ?) en dan de age groupers, oftewel de "recreanten". En laat duidelijk zijn, er is maar één man wereldkampioen geworden en dat is Seppe Odeyn. De Age groupers worden echter in leeftijdscategorien opgesplitst en in de groep van 40-44 jaar ben ik dus gewonnen. Mooi meegenomen natuurlijk om op die manier wereldkampioen te worden maar het liefst zeg ik dat ik na wa telwerk 21ste ben geworden van de 262 vertrekkers alles bij mekaar. Had me ingeschreven nadat we met de mastentop een week gefietst hadden in de Italiaanse Dolomieten. Had hierna wel goei fietsconditie te pakken en vooral goei klimbenen die ik nog ergens wou gebruiken. Niet dat het een echt klimparcours was, maar er zaten toch een 1700 hoogtemeters in. Pas na de sterke peer kwam ik eigelijk tot besef dat ik nog nauwelijks of geen loopkms in de benen had. Snelcursus afstandslopen gedaan en stapsgewijs nog kunnen opbouwen tot 30 km, en dit op 2 weken ? De wedstrijd dan: Elite en ITU vertrokken 2 min voor ons, dus ging ik maar mee vooraan staan bij onze categorie. Zenuwen had ik nie echt (er moest nie gezwommen worden) en het was een lekker weertje, dus het zou een dagje 'genieten' worden. Na het startschot valt het direct uit elkaar want er moet direct geklommen worden gedurende een 2 km. Wow, heftig, hartslag direct in de hogere regionen om met de eerste mannen mee te gaan. Het gaat constant op en af zodat van in een ritme komen geen sprake is. Naar verluid zitten er in de 40 km lopen een 1000 tal hoogtemeters, en deze meestal over onverharde boswegen, zodat we toch van trailrun kunnen spreken. Ook moet ik zeggen dat het geen 10 km is, maar 9,3. Al na enkele kms halen we ITU mannen in, zodat mij niet duidelijk is wat die eigelijk waard zijn. Of zijn wij te zot vertrokken ... Da is al bij al vlot gegaan zonder me te forceren. De fiets op en proberen plaats te behouden. Er passeren er enkele die veel harder gaan, zodat meegaan geen optie is. Efkes alleen gereden, maar dan komt er groepje van een man of 7 die ik wel int zicht kan houden. Op de Bodenberg (klim van ongeveer 4km met knikje van 16%) is het altijd wa krasselen met 39/25, maar ik kom altijd bij de eerste boven, maar tijdens de lange bijtrapafdaling komen ze er terug over. Er wordt vrij sportief gereden en de afstand van 12 m wordt (meestal) gerespecteerd. Na laatste klimmetje rijdt ik alleen door zonder diep te gaan, dus bij de rest is het beste er nu al af. Ideaal scenario voor mij zodat ik nog steeds tamelijk fris na 4.22 uur en gem 34,3 de wisselzone inrijdt. Direct na de wisselzone zegt Tjarda me al dat ik eerst ben van m'n AG. Da zag er dus wel goed uit en gaf me superveel vertrouwen. Efkes vlak inlopen om na 1 km weer te beginnen klimmen gedurende een 3 km. Naar boven trippelen en naar beneden vliegen. Mijn afdaaltechniek ziet er niet uit, maar het gaat wel vooruit (zie https://www.youtube.com/watch?v=xZNpdbrMBEM, rond 3.15.30). Steeds steek ik volk voorbij naar beneden, zowel AG als Pro's. Omdat we mekaar veel passeerden in de lussen kon ik Seppe aanmoedigen die met voorsprong op kop liep, da was al binnen voor de Belgen, want met nog een paar km te gaan hoorde ik de Brabanconne al op de achtergrond. Het vet was intussen echt van de soep en de bovenbenen stonden op ontploffen, zodat de laatste klim een marteling was. Net niet moeten stappen, maar dat zou misschien even snel gegaan zijn (principekwestie hé). Oef, laatste kms gaan terug naar beneden en daar aangekomen nog stukje plat door de mensen. Alle pijn verdwijnt dan en euforie komt in de plaats, zalig. From Belgium, Stieven Bowgerts, first AG M40, Jiehaaaaaaa. Bedankt iedereen om me geluk en proficiat te wensen, maar vooral Tjarda om zo enthousiast te supporteren en me op de hoogte te houden van plaats en tijd.
Laat ik beginnen met enkele zaken te verduidelijken ivm de uitslag: je had 3 categorien die starten, nl de Elites of "profs", de ITU categorie (weet eigelijk nie precies hoe deze te omschrijven, maar ze droegen wel allemaal een nationaal trisuit ?) en dan de age groupers, oftewel de "recreanten". En laat duidelijk zijn, er is maar één man wereldkampioen geworden en dat is Seppe Odeyn. De Age groupers worden echter in leeftijdscategorien opgesplitst en in de groep van 40-44 jaar ben ik dus gewonnen. Mooi meegenomen natuurlijk om op die manier wereldkampioen te worden maar het liefst zeg ik dat ik na wa telwerk 21ste ben geworden van de 262 vertrekkers alles bij mekaar.
BeantwoordenVerwijderenHad me ingeschreven nadat we met de mastentop een week gefietst hadden in de Italiaanse Dolomieten. Had hierna wel goei fietsconditie te pakken en vooral goei klimbenen die ik nog ergens wou gebruiken. Niet dat het een echt klimparcours was, maar er zaten toch een 1700 hoogtemeters in. Pas na de sterke peer kwam ik eigelijk tot besef dat ik nog nauwelijks of geen loopkms in de benen had. Snelcursus afstandslopen gedaan en stapsgewijs nog kunnen opbouwen tot 30 km, en dit op 2 weken ?
De wedstrijd dan: Elite en ITU vertrokken 2 min voor ons, dus ging ik maar mee vooraan staan bij onze categorie. Zenuwen had ik nie echt (er moest nie gezwommen worden) en het was een lekker weertje, dus het zou een dagje 'genieten' worden. Na het startschot valt het direct uit elkaar want er moet direct geklommen worden gedurende een 2 km. Wow, heftig, hartslag direct in de hogere regionen om met de eerste mannen mee te gaan. Het gaat constant op en af zodat van in een ritme komen geen sprake is. Naar verluid zitten er in de 40 km lopen een 1000 tal hoogtemeters, en deze meestal over onverharde boswegen, zodat we toch van trailrun kunnen spreken. Ook moet ik zeggen dat het geen 10 km is, maar 9,3. Al na enkele kms halen we ITU mannen in, zodat mij niet duidelijk is wat die eigelijk waard zijn. Of zijn wij te zot vertrokken ... Da is al bij al vlot gegaan zonder me te forceren. De fiets op en proberen plaats te behouden. Er passeren er enkele die veel harder gaan, zodat meegaan geen optie is. Efkes alleen gereden, maar dan komt er groepje van een man of 7 die ik wel int zicht kan houden. Op de Bodenberg (klim van ongeveer 4km met knikje van 16%) is het altijd wa krasselen met 39/25, maar ik kom altijd bij de eerste boven, maar tijdens de lange bijtrapafdaling komen ze er terug over. Er wordt vrij sportief gereden en de afstand van 12 m wordt (meestal) gerespecteerd. Na laatste klimmetje rijdt ik alleen door zonder diep te gaan, dus bij de rest is het beste er nu al af. Ideaal scenario voor mij zodat ik nog steeds tamelijk fris na 4.22 uur en gem 34,3 de wisselzone inrijdt. Direct na de wisselzone zegt Tjarda me al dat ik eerst ben van m'n AG. Da zag er dus wel goed uit en gaf me superveel vertrouwen. Efkes vlak inlopen om na 1 km weer te beginnen klimmen gedurende een 3 km. Naar boven trippelen en naar beneden vliegen. Mijn afdaaltechniek ziet er niet uit, maar het gaat wel vooruit (zie https://www.youtube.com/watch?v=xZNpdbrMBEM, rond 3.15.30). Steeds steek ik volk voorbij naar beneden, zowel AG als Pro's. Omdat we mekaar veel passeerden in de lussen kon ik Seppe aanmoedigen die met voorsprong op kop liep, da was al binnen voor de Belgen, want met nog een paar km te gaan hoorde ik de Brabanconne al op de achtergrond. Het vet was intussen echt van de soep en de bovenbenen stonden op ontploffen, zodat de laatste klim een marteling was. Net niet moeten stappen, maar dat zou misschien even snel gegaan zijn (principekwestie hé). Oef, laatste kms gaan terug naar beneden en daar aangekomen nog stukje plat door de mensen. Alle pijn verdwijnt dan en euforie komt in de plaats, zalig. From Belgium, Stieven Bowgerts, first AG M40, Jiehaaaaaaa. Bedankt iedereen om me geluk en proficiat te wensen, maar vooral Tjarda om zo enthousiast te supporteren en me op de hoogte te houden van plaats en tijd.
Sterke prestatie Steven... niet te bescheiden over doen...gewoon top. Een wedstrijd van om en bij de 7u winnen is buitengewoon.
BeantwoordenVerwijderenFleer
Sterk Steven. Podiumeke in de hel vant jaar? Ik kom alleszins supporteren.
BeantwoordenVerwijderenGeniet er nog van. Wij zullen al wereldkampioenbandjes bestellen om op je bir tenue te kunnen plaatsen.
Wim
Echt ferm gedaan Steven. Iets om supertrots op te zijn, en de rest van de Brechtenaren ook!!
BeantwoordenVerwijderenDan is Zwitserland u toch ook goe bevallen :D