Ironman 70.3 Mallorca ; gekend als de Ironman met het grootst aantal deelnemers. Het was eens even anders ; buiten wat rugklachten, had ik eindelijk eens een goei voorbereiding gehad. De laatste weken waren de trainingen ook veelbelovend dus reisde ik af met veel goesting richting Mallorca.
Het begon weer wat spannend te worden doordat er een week voor afreis werd gesproken over stakingen bij Brussels Airlines. ’t Zal toch weer niet waar zijn zekers ?! Gelukkig kregen we het verlossend nieuws vlak voor vertrek dat de stakingen gingen doorgaan op moment dat wij al terug in The United States Of Belgium waren. Samen met FATer Kris Vermeiren en onze gezinnetjes een huisje gehuurd vlakbij de start. Donderdagnacht opgestaan om richting Zaventem te rijden & te vliegen naar Mallorca. Ginder aangekomen en een wonder … onze fietbagages waren er onmiddellijk bij !!
Donderdag was de bedoeling om het fietsparcours te verkennen, maar door de korte nacht was dat niet gelukt. Dan maar wat gezwommen in de zee, al eens nen hoop zoutwater naar binnen gespeeld en vrijdag (eindelijk eens) rustig fiets kunnen klaar maken & alles wegzetten in de wisselzone. Daar aangekomen, tafereel gezien waar menne mond toch efkes van open viel ; een wisselzone met meer dan 3.000 fietsen…. Niet normaal. Even de wissel bestuderen voor de wedstrijd en dan kwam ik al snel tot de vaststelling dat ik 600m na het zwemmen moest lopen tot bij mijn fiets. Tactiek onmiddellijk wat aangepast door niet direct mijn fietsschoenen aan te doen maar deze onmiddellijk vast te klikken op de pedalen van mijn kanonfiets. Spannend want dit was een systeem dat ik ooit nog maar 1 keer had uitgeprobeerd in een triatlon en daarbij al direct nen schoen onderweg verloren had…
Vrijdagavond nog eens goed eten (en dat kan ik goed!) en op tijd in bed. Zaterdagochtend 04u30 de wekker en nog eens voor een laatste keer aan tafel schuiven. Dan tegen 07u00 naar de wisselzone om laatste check te doen & even in te zwemmen in de zee. Altijd een geweldig moment ; het is nog donker & rustig, maar als het stilaan licht wordt, zie je ook het Ironman-beleving volledig opbruisen en begint alles te leven & draaien de WC’s op volle toeren.
08u10… PAF!!... en we trekken onze eerste spurt richting zee en duiken erin. Even de lichaamsmotor gigantisch in het rood, plekje zoeken, en proberen goed tempo te vinden in het zwemmen. Ook wat de “buitenkant” genomen zodat ik niet al te veel last had van de andere zwemmers. Dan uit het water, doe een eerste check qua tijd ; 32min… niet toptijd, maar zeker tevreden, wetende dat ik in 2014 in Luxemburg nog 37’ zwom.
Wissel, lange loop richting fiets (met gigantisch veel supporters langs de kant wat een enorme sfeer brengt!) en dan proberen in de schoenen te geraken zonder problemen. Yes! Gelukt!! Nu kan ik beginnen aan toch wel mijn sterk onderdeel. De 1ste 15 kms zijn redelijk plat en moet je goed je positie kiezen zodat je niet in een zwerm geraakt en stayer-problemen krijgt. Dan komt de befaamde lange klim. Hier kan ik echt men ding doen, vasthouden aan de vooropgestelde wattages en moet ik zelfs bijna zigzaggen om inhaalmanoevres uit te voeren tussen de andere atleten. Daarna volgen de afdalingen ; in het begin flauwe bochten, maar daarna komen de haarspeltbochten. Allemaal rustig genomen (door al die accidenten ben ik wel een beetje een broekschijter geworden in de afdalingen + geen verkenning van het parcours gedaan vooraf) maar op bepaald moment toch te gerust geweest, waardoor even in een bocht mijn remmen blokkeer, voetje op tijd kan zetten maar doorschuif naar de rand vd afgrond en net op tijd kan stoppen…en we hebben onmiddellijk een 1ste piek in hartslag bereikt! De volgende afdalingen gaat al een heel stuk trager waardoor menigte mij toch voorbij vliegen. Maar ik dacht ; rustig blijven en zonder kleurscheuren sevens de volgende 40km netjes afwerken en mijn ding doen. Dan kom ik opnieuw in de wisselzone en krijg ik toch al een positieve boost ; weinig fietsen die al aan de haak hangen!
Goeie wissel kunnen maken en beginnen te lopen. Toch redelijk veel langs de kustlijn, met als gevolg veel supporters maar wel redelijk warm weer in de blakke zon. Wel prachtig lopen! Snelheid redelijk goed kunnen vasthouden maar halverwege zakt die toch iets weg. Niet panikeren, laatste kms vasthouden, prachtige aankomst met gigantisch veel sfeer !... 4u38 zie ik op het scherm aan de finish boven mijn hoofd.
Normaal stopt dan hier mijn verslag altijd, maar nu gaat het efkes nog verder.
Direct bij aankomst wordt mij al toegeroepen dat ik slot (kwalificatie) heb voor het WK ! grapjas denk ik eerst, maar dan blijkt dat ik op 75ste plaats overall ben geëindigd en 10de in mijn agegroup. Amai, dit had ik niet verwacht, echt niet !! Ik wist dat de conditie wel goed zat maar had echt dit niet verwacht dit te kunnen presteren in de grootste IM wedstrijd ; de concurrentie was immers groot.
De dag nadien, typisch Amerikaans, wordt er een grote slotceremonie gehouden met alle toeters & bellen. Dan worden de slots uitgedeeld. Afhankelijk van de grootte van de agegroup worden er meer of minder slots uitgedeeld in die agegroup. Blijkt dat ik in de grootste agegroup zat en er 6 slots worden uitgedeeld. Doordat de eerste in de agegroup altijd topatleten of semiprof atleten zijn en dus hun slot al lang ergens anders hebben gepakt, schuift de ranking op. En dan wordt het al snel duidelijk dat het onmogelijke blijkbaar toch mogelijk is geworden … YES!!.... ik mag me gaan meten met de grootsten der aarde op 2 september dit jaar ; Ironman Worldchampionship South Africa here I come!! Ik moet niet onder stoelen of banken steken dat er stiekem toch een droom uitkomt. Precies of ik heb genne triatlon de dag voordien gedaan, loop ik naar het podium en mag mijn kwalificatie in ontvangst nemen!
Wat het toch kan doen dat je eens een half jaar kan trainen zonder accidenten & protheses. Zo blij dat mijn gezin hier ook voltallig bij was!!
We zullen de BIR grenzen eens duchtig gaan verlengen en ginder alvast wat reclame gaan maken voor BIR & onze BIRatlon 2019
Ironman 70.3 Mallorca ; gekend als de Ironman met het grootst aantal deelnemers.
BeantwoordenVerwijderenHet was eens even anders ; buiten wat rugklachten, had ik eindelijk eens een goei voorbereiding gehad. De laatste weken waren de trainingen ook veelbelovend dus reisde ik af met veel goesting richting Mallorca.
Het begon weer wat spannend te worden doordat er een week voor afreis werd gesproken over stakingen bij Brussels Airlines. ’t Zal toch weer niet waar zijn zekers ?! Gelukkig kregen we het verlossend nieuws vlak voor vertrek dat de stakingen gingen doorgaan op moment dat wij al terug in The United States Of Belgium waren.
Samen met FATer Kris Vermeiren en onze gezinnetjes een huisje gehuurd vlakbij de start. Donderdagnacht opgestaan om richting Zaventem te rijden & te vliegen naar Mallorca. Ginder aangekomen en een wonder … onze fietbagages waren er onmiddellijk bij !!
Donderdag was de bedoeling om het fietsparcours te verkennen, maar door de korte nacht was dat niet gelukt. Dan maar wat gezwommen in de zee, al eens nen hoop zoutwater naar binnen gespeeld en vrijdag (eindelijk eens) rustig fiets kunnen klaar maken & alles wegzetten in de wisselzone. Daar aangekomen, tafereel gezien waar menne mond toch efkes van open viel ; een wisselzone met meer dan 3.000 fietsen…. Niet normaal.
Even de wissel bestuderen voor de wedstrijd en dan kwam ik al snel tot de vaststelling dat ik 600m na het zwemmen moest lopen tot bij mijn fiets. Tactiek onmiddellijk wat aangepast door niet direct mijn fietsschoenen aan te doen maar deze onmiddellijk vast te klikken op de pedalen van mijn kanonfiets. Spannend want dit was een systeem dat ik ooit nog maar 1 keer had uitgeprobeerd in een triatlon en daarbij al direct nen schoen onderweg verloren had…
Vrijdagavond nog eens goed eten (en dat kan ik goed!) en op tijd in bed.
Zaterdagochtend 04u30 de wekker en nog eens voor een laatste keer aan tafel schuiven.
Dan tegen 07u00 naar de wisselzone om laatste check te doen & even in te zwemmen in de zee. Altijd een geweldig moment ; het is nog donker & rustig, maar als het stilaan licht wordt, zie je ook het Ironman-beleving volledig opbruisen en begint alles te leven & draaien de WC’s op volle toeren.
08u10… PAF!!... en we trekken onze eerste spurt richting zee en duiken erin. Even de lichaamsmotor gigantisch in het rood, plekje zoeken, en proberen goed tempo te vinden in het zwemmen. Ook wat de “buitenkant” genomen zodat ik niet al te veel last had van de andere zwemmers. Dan uit het water, doe een eerste check qua tijd ; 32min… niet toptijd, maar zeker tevreden, wetende dat ik in 2014 in Luxemburg nog 37’ zwom.
BeantwoordenVerwijderenWissel, lange loop richting fiets (met gigantisch veel supporters langs de kant wat een enorme sfeer brengt!) en dan proberen in de schoenen te geraken zonder problemen. Yes! Gelukt!! Nu kan ik beginnen aan toch wel mijn sterk onderdeel.
De 1ste 15 kms zijn redelijk plat en moet je goed je positie kiezen zodat je niet in een zwerm geraakt en stayer-problemen krijgt.
Dan komt de befaamde lange klim. Hier kan ik echt men ding doen, vasthouden aan de vooropgestelde wattages en moet ik zelfs bijna zigzaggen om inhaalmanoevres uit te voeren tussen de andere atleten.
Daarna volgen de afdalingen ; in het begin flauwe bochten, maar daarna komen de haarspeltbochten. Allemaal rustig genomen (door al die accidenten ben ik wel een beetje een broekschijter geworden in de afdalingen + geen verkenning van het parcours gedaan vooraf) maar op bepaald moment toch te gerust geweest, waardoor even in een bocht mijn remmen blokkeer, voetje op tijd kan zetten maar doorschuif naar de rand vd afgrond en net op tijd kan stoppen…en we hebben onmiddellijk een 1ste piek in hartslag bereikt!
De volgende afdalingen gaat al een heel stuk trager waardoor menigte mij toch voorbij vliegen. Maar ik dacht ; rustig blijven en zonder kleurscheuren sevens de volgende 40km netjes afwerken en mijn ding doen.
Dan kom ik opnieuw in de wisselzone en krijg ik toch al een positieve boost ; weinig fietsen die al aan de haak hangen!
Goeie wissel kunnen maken en beginnen te lopen. Toch redelijk veel langs de kustlijn, met als gevolg veel supporters maar wel redelijk warm weer in de blakke zon. Wel prachtig lopen! Snelheid redelijk goed kunnen vasthouden maar halverwege zakt die toch iets weg. Niet panikeren, laatste kms vasthouden, prachtige aankomst met gigantisch veel sfeer !... 4u38 zie ik op het scherm aan de finish boven mijn hoofd.
Normaal stopt dan hier mijn verslag altijd, maar nu gaat het efkes nog verder.
Direct bij aankomst wordt mij al toegeroepen dat ik slot (kwalificatie) heb voor het WK ! grapjas denk ik eerst, maar dan blijkt dat ik op 75ste plaats overall ben geëindigd en 10de in mijn agegroup. Amai, dit had ik niet verwacht, echt niet !! Ik wist dat de conditie wel goed zat maar had echt dit niet verwacht dit te kunnen presteren in de grootste IM wedstrijd ; de concurrentie was immers groot.
De dag nadien, typisch Amerikaans, wordt er een grote slotceremonie gehouden met alle toeters & bellen. Dan worden de slots uitgedeeld. Afhankelijk van de grootte van de agegroup worden er meer of minder slots uitgedeeld in die agegroup. Blijkt dat ik in de grootste agegroup zat en er 6 slots worden uitgedeeld. Doordat de eerste in de agegroup altijd topatleten of semiprof atleten zijn en dus hun slot al lang ergens anders hebben gepakt, schuift de ranking op. En dan wordt het al snel duidelijk dat het onmogelijke blijkbaar toch mogelijk is geworden … YES!!.... ik mag me gaan meten met de grootsten der aarde op 2 september dit jaar ; Ironman Worldchampionship South Africa here I come!! Ik moet niet onder stoelen of banken steken dat er stiekem toch een droom uitkomt. Precies of ik heb genne triatlon de dag voordien gedaan, loop ik naar het podium en mag mijn kwalificatie in ontvangst nemen!
Wat het toch kan doen dat je eens een half jaar kan trainen zonder accidenten & protheses. Zo blij dat mijn gezin hier ook voltallig bij was!!
We zullen de BIR grenzen eens duchtig gaan verlengen en ginder alvast wat reclame gaan maken voor BIR & onze BIRatlon 2019