Vier jaar geleden begonnen met nen zotte kop aan triathlon en ondertussen al wel de nodige tegenslagen gekend. Maar telkens doorgebeten, blijven geloven en begint dit jaar in Mallorca mij kunnen plaatsen voor het wereldkampioenschap in Zuid-Afrika... een droom die uitkwam! Wel natuurlijk efkes getwijfeld omdat nu eenmaal Zuid-Afrika iets anders is dan een reis naar Center Parcs. Maar dit was een “Once In a Lifetime Chance” en konden we niet laten schieten.
Na Mallorca had ik opnieuw af te rekenen met tegenslag met een loopblessure waardoor ik niet alle trainingsweken netjes kon afwerken. Dan kwam er nog eens nen volledige IM Hamburg tussendoor, niet allemaal ideaal als voorbereiding om te kunnen knallen in Zuid-Afrika. Maar we beten door en zondag 2 september stonden we aan de start met de beste vd wereld in dit echt wel gigantisch mooie continent!
Om 07u30 even kijken naar de profs en daarna startten de age groups. Spijtig genoeg, startte ik als allerlaatste agegroup om 09u30. Niet echt ideaal want naast de regen hadden ze ook veel wind voorspelt en die komt dan natuurlijk later op de dag sterker op.
Onder de regen worden we dan om 09u30 in de zee los gelaten. Amai, dat waren serieuze golven en op bepaalde momenten kan ik zelfs de boeien niet zien. De zwemtijd was dan ook ver van goed, maar desondanks toch blij dat ik dit eens heb meegemaakt. En nee, het veelbesproken verhaal van de witte haaien heb ik geen last van gehad. Het fietsen is momenteel m’n sterkste onderdeel en dat ging ook goed ; alleen, omdat ik in de laatste agegroup moest starten, begon op bepaald moment een ware inhaalrace waardoor ik geen constante kon vinden in m’n fietsen. “Bumpy routes” wel zoals ze hier met de briefing vertelde met leuke hellingen en gigantisch mooi uitzicht! Tijdes de briefing hadden ze ook gewaarschuwd voor eventueel remmen voor overstekend wild…maar daar had ik (gelukkig) geen last van.
Het lopen was, zoals verwacht door de geleden blessure, niet top en snelheid was (nog) niet voldoende hersteld.
Resultaat ; 72ste bij de beste van de wereld in de grootste agegroup.
Prachtige wedstrijd, enorm goed georganiseerd en een sfeer die ik nog nooit ergens heb gezien (de Afrikanen kunnen er wat) Een vinkje gezet op mijn bucketlist!
Daarna nog met vrouwlief genoten van een weekje in Kaapstad!
Vier jaar geleden begonnen met nen zotte kop aan triathlon en ondertussen al wel de nodige tegenslagen gekend.
BeantwoordenVerwijderenMaar telkens doorgebeten, blijven geloven en begint dit jaar in Mallorca mij kunnen plaatsen voor het wereldkampioenschap in Zuid-Afrika... een droom die uitkwam!
Wel natuurlijk efkes getwijfeld omdat nu eenmaal Zuid-Afrika iets anders is dan een reis naar Center Parcs. Maar dit was een “Once In a Lifetime Chance” en konden we niet laten schieten.
Na Mallorca had ik opnieuw af te rekenen met tegenslag met een loopblessure waardoor ik niet alle trainingsweken netjes kon afwerken.
Dan kwam er nog eens nen volledige IM Hamburg tussendoor, niet allemaal ideaal als voorbereiding om te kunnen knallen in Zuid-Afrika.
Maar we beten door en zondag 2 september stonden we aan de start met de beste vd wereld in dit echt wel gigantisch mooie continent!
Om 07u30 even kijken naar de profs en daarna startten de age groups. Spijtig genoeg, startte ik als allerlaatste agegroup om 09u30. Niet echt ideaal want naast de regen hadden ze ook veel wind voorspelt en die komt dan natuurlijk later op de dag sterker op.
Onder de regen worden we dan om 09u30 in de zee los gelaten. Amai, dat waren serieuze golven en op bepaalde momenten kan ik zelfs de boeien niet zien. De zwemtijd was dan ook ver van goed, maar desondanks toch blij dat ik dit eens heb meegemaakt. En nee, het veelbesproken verhaal van de witte haaien heb ik geen last van gehad.
Het fietsen is momenteel m’n sterkste onderdeel en dat ging ook goed ; alleen, omdat ik in de laatste agegroup moest starten, begon op bepaald moment een ware inhaalrace waardoor ik geen constante kon vinden in m’n fietsen. “Bumpy routes” wel zoals ze hier met de briefing vertelde met leuke hellingen en gigantisch mooi uitzicht! Tijdes de briefing hadden ze ook gewaarschuwd voor eventueel remmen voor overstekend wild…maar daar had ik (gelukkig) geen last van.
Het lopen was, zoals verwacht door de geleden blessure, niet top en snelheid was (nog) niet voldoende hersteld.
Resultaat ; 72ste bij de beste van de wereld in de grootste agegroup.
Prachtige wedstrijd, enorm goed georganiseerd en een sfeer die ik nog nooit ergens heb gezien (de Afrikanen kunnen er wat)
Een vinkje gezet op mijn bucketlist!
Daarna nog met vrouwlief genoten van een weekje in Kaapstad!