Een laatste keer naar de Ardennen voor een wedstrijdje dit jaar. Dan moesten we nog is alles geven. Omdat ik geen referenties had van de vorige jaren moest ik in het pak starten. Een kwartier op voorhand naar de start begeven is blijkbaar wel vrij laat. We hebben nog wel wat volk kunnen voorbijsteken maar stonden toch ver achteraan. Vanaf het startschot was het trippelen tot de start voor het echte vertrek. Vanaf het begin ben ik er meteen stevig tegenaan gegaan om zo snel mogelijk zo veel mogelijk plaatsen goed te maken en zodoende bij de betere fietsers terecht te komen. De eerste klim deed echter al wat zeer aan de benen. Naar goede gewoonte kwam ik erdoor na een uurtje fietsen. In het begin was het eigenlijk van groepje naar groepje rijden en natuurlijk ineens erop en erover. Na 60 km zat ik in een groepje met een behoorlijk tempo. Hiervan draaide echter een deel af voor de bevoorrading. Dan heb ik maar ineens doorgetrokken tot de Haussire. Den 83e tijd op de Haussire geeft dan ook ineens een mooi beeld van mijn wedstrijd. Op de hellingen kon ik steeds mijn ding doen en wat volk inhalen. Op de vlakkere stukken ben je dan wat afhankelijk van het tempo van het groepje, zonder de kopbeurten te schuwen natuurlijk. Na de Haussire stond trapas-collega Marc Taeymans klaar met de nodige bevoorrading en het nodige vermogen om het tempo te regelen. Hier hebben we dan ook een (nodig) rustmoment ingelast. Zo hebben we nog wat volk kunnen inhalen en ontstond er een omvangrijk groepje. Over de 110 km begonnen de kilometers toch te wegen. Maar dit stond niet in de weg om op de Col de Rideux, op zo'n 45 km van de finish, het groepje achter te laten en met enkele renners tempo te rijden. Niet veel later reed ik echter plat achteraan. Toen mijn band er goed en wel uit was kwam de Marc er ineens aan. De Marc mijne band gestoken, nog gauw iets gegeten en dan een solo-tijdritje naar de côte de Beffe, op 20 km van de streep. Onderweg nog wat stervende zwanen voorbijgesneld. Op de Beffe mijn tempo gereden en bovenaan kon ik aanpikken bij ne sterke Hollander (en iemand van het vrouwelijke geslacht) waarbij ik dan in het wiel kon plakken tot de laatste afdaling. Ondertussen zat ik toch mooi af te zien. In de afdaling heb ik nog is goed doorgevlamd. Nog wat volk kunnen losrijden en mooi gefinished in 5u20. Als we die 5 minuten taffelen bij de start er nog aftrekken benader ik 5u15. 1000 man kunnen voorbijsteken en heel content met het resultaat. Dit is ook een mooie afsluiting van de wedstrijdjes over de langere afstand, en in de Ardennen. Zeker na mijn opgave van vorige week op de Houffamarathon (door longproblemen) deed dit deugd. Nu nog efkes doorduwen zodat we scherp staan voor de koers op 't Klein Veerle. Daarna zullen we maar beginnen lopen zodat we nog iets kunnen uitrichten op de crossduathlons deze winter.
Een laatste keer naar de Ardennen voor een wedstrijdje dit jaar. Dan moesten we nog is alles geven. Omdat ik geen referenties had van de vorige jaren moest ik in het pak starten. Een kwartier op voorhand naar de start begeven is blijkbaar wel vrij laat. We hebben nog wel wat volk kunnen voorbijsteken maar stonden toch ver achteraan. Vanaf het startschot was het trippelen tot de start voor het echte vertrek. Vanaf het begin ben ik er meteen stevig tegenaan gegaan om zo snel mogelijk zo veel mogelijk plaatsen goed te maken en zodoende bij de betere fietsers terecht te komen. De eerste klim deed echter al wat zeer aan de benen. Naar goede gewoonte kwam ik erdoor na een uurtje fietsen. In het begin was het eigenlijk van groepje naar groepje rijden en natuurlijk ineens erop en erover. Na 60 km zat ik in een groepje met een behoorlijk tempo. Hiervan draaide echter een deel af voor de bevoorrading. Dan heb ik maar ineens doorgetrokken tot de Haussire. Den 83e tijd op de Haussire geeft dan ook ineens een mooi beeld van mijn wedstrijd. Op de hellingen kon ik steeds mijn ding doen en wat volk inhalen. Op de vlakkere stukken ben je dan wat afhankelijk van het tempo van het groepje, zonder de kopbeurten te schuwen natuurlijk. Na de Haussire stond trapas-collega Marc Taeymans klaar met de nodige bevoorrading en het nodige vermogen om het tempo te regelen. Hier hebben we dan ook een (nodig) rustmoment ingelast. Zo hebben we nog wat volk kunnen inhalen en ontstond er een omvangrijk groepje. Over de 110 km begonnen de kilometers toch te wegen. Maar dit stond niet in de weg om op de Col de Rideux, op zo'n 45 km van de finish, het groepje achter te laten en met enkele renners tempo te rijden. Niet veel later reed ik echter plat achteraan. Toen mijn band er goed en wel uit was kwam de Marc er ineens aan. De Marc mijne band gestoken, nog gauw iets gegeten en dan een solo-tijdritje naar de côte de Beffe, op 20 km van de streep. Onderweg nog wat stervende zwanen voorbijgesneld. Op de Beffe mijn tempo gereden en bovenaan kon ik aanpikken bij ne sterke Hollander (en iemand van het vrouwelijke geslacht) waarbij ik dan in het wiel kon plakken tot de laatste afdaling. Ondertussen zat ik toch mooi af te zien. In de afdaling heb ik nog is goed doorgevlamd. Nog wat volk kunnen losrijden en mooi gefinished in 5u20. Als we die 5 minuten taffelen bij de start er nog aftrekken benader ik 5u15. 1000 man kunnen voorbijsteken en heel content met het resultaat.
BeantwoordenVerwijderenDit is ook een mooie afsluiting van de wedstrijdjes over de langere afstand, en in de Ardennen. Zeker na mijn opgave van vorige week op de Houffamarathon (door longproblemen) deed dit deugd.
Nu nog efkes doorduwen zodat we scherp staan voor de koers op 't Klein Veerle. Daarna zullen we maar beginnen lopen zodat we nog iets kunnen uitrichten op de crossduathlons deze winter.
Sportieve groeten,
Kristof
Sterk werk Kriek!! Veel succes op het Vel.
BeantwoordenVerwijderenThomas Goossens